W Gaju, trochę na uboczu, stał domek. Nie był ani specjalnie duży ani śmiesznie mały, ot, domek odpowiedniej wielkości. Do drzwi prowadził mostek akurat na tyle szeroki, że dwie osoby spokojnie mogły się wyminąć. Z tyłu, za chatką, znajdował się niewielki aczkolwiek zadbany ogródek, ktoś widocznie spędzał tam sporo czasu dbając by taki pozostał. Obok drzwi do domku znajdowała się niewielka, dyskretna tabliczka na której ktoś wypisał wąskim, pochyłym pismem jedno słowo - "Zielarka".
W środku pierwsze co się dawało zauważyć był wszechogarniający zapach ziół i kwiatów - unosił się w powietrzu i otulał odwiedzających niby jakaś delikatna, niewidzialna tkanina. Potem przeważnie można było dostrzec, że na półkach które pokrywały ściany, spoczywa masa przedmiotów i książek. Z niewielkiego holu było kilka wyjść - zakręcone schodki na górę, przejście w lewo i kolejne w prawo. Ukryta pod cienkim dywanikiem znajdowała się klapa do niewielkiej piwniczki, gdzie właścicielka domku trzymała cenniejsze rzeczy i te buteleczki, które powinny być trzymane w chłodzie i z daleka od światła.
Schodki na górę prowadził do dwóch sypialni mniej więcej tego samego rozmiaru, ale tylko jedna z nich była używana. Drzwi do drugiej były zamknięte i rzadko kiedy tam zaglądano.
Sypialnia Rakshani była... wypełniona po brzegi. Pod oknem stało szerokie łóżko, pod ścianą natomiast szafa, komoda i niewielki stoliczek z dopasowanym do niego krzesełkiem. W nogach łóżka stała skrzynia zamknięta na kłódkę, a gdzie był klucz wiedziała tylko właścicielka domu. Każda powierzchnia była zajęta - półki uginały się od zwojów, roślinek w doniczkach, ciekawie wyglądających kamyczków i zapisanych notatników. Obok łóżka, z prawej strony, było legowisko - zwinięte koce i jedna dosyć już wytarta poduszka - tutaj spał Ailein. Na ścianie naprzeciwko szafy wisiało wielkie lustro - wielkie, bo było zrobione przez zręcznego nornijskiego rzemieślnika. Na szafce nocnej spoczywał dziennik, obity miękką, wytartą już skórą. Wyglądał jakby był często czytany.
Gdyby iść na prawo doszłoby się do kuchni połączonej z jadalnią i malutką spiżarnią. Był to niewielki, wesoło wyglądający pokoik, wypełniony światłem wpadającym przez wielkie okno. Do karnisza przyczepione były pozwiązywane w pęczki zioła, suszące się i czekające aż Shani coś z nimi zrobi. Podłużny stół zajmował większą część kuchni, a stał naprzeciwko paleniska. Obok drzwi były dwie małe miseczki - w jednej z nich zawsze była woda, w drugiej lądowało jedzenie dla szczeniaka gdy przyszła jego pora karmienia. Z boku był kamienny zlew, wyszorowany na błysk. Półka nad nim zawalona była przyprawami i mieszankami naparów.
Ale sercem tego domku był pokój na lewo - królestwo Shani, jej pracownia. Jeśli reszta domu wydawała się zagracona, tutaj panował wręcz zorganizowany chaos - wszystko miało swoje miejsce, jednak było w tym niewielkim pokoiku tyle rzeczy, że wydawał się jeszcze mniejszy. Pośrodku pokoju stał potężny, niepasujący do reszty wystroju stół, a na nim same cuda - moździerz, szalki, buteleczki, słoiczki, fiolki, nożyczki, łyżeczki, misy, pudełeczka, mosiężna waga, szczypczyki... Przeszklona szafka obok drzwi zawierała słoiki pełne już suchych roślin i nasion. Szafka obok niej zawalona była już gotowymi wyrobami, czekającymi aż ktoś się po nie zgłosi. W kącie było biurko, a na niej cała masa rysików, szkicowników, szkło powiększające i pióra. Sylvari korzystała z tego że jest elementalistką i gdy zaczynało się robić ciemno tworzyła po prostu niewielką kulkę ognia, która wisiała w powietrzu, oświetlając jej blat.
Niewielki pokoik obok pracowni okazał się być łazienką - z wanną którą był tak naprawdę był wyłożony kafelkami basenik w podłodze. Był na tyle duży że Shani mogła w nim usiąść i mieć wodę do mostka. Na brzegu baseniku stały w równym rządku niewielkie flakoniki, a w nich olejki które sama zrobiła.
Cały domek sprawiał wrażenie, że tu się żyje, pracuje i uczy pełną parą, a przy okazji ma się z tego masę dobrej zabawy.