Płaskowyż na wschodzie, na północ od kopalni już od jakiegoś czasu zdobiło osiemdziesiąt jeden nagrobków. Były to ofiary katastrofy, która miała miejsce w niedalekiej przeszłości, w wyniku również której bractwo straciło swój stary dom. Ze względu na ten fakt, teren ten jest strzeżony przez strażników, aby nie dochodziło do żadnych niepożądanych incydentów.
Całość znajduje się nad urwiskiem, a od południa został postawiony mur. Nagrobki powoli obrasta mech. Widać jednak świeże kwiaty, oraz palące się świeczki położone na nagrobkach. Alejki oświetlane przez pochodnie są na bieżąco utrzymywane w czystości. Każdy nagrobek jest podpisany.
Co ciekawe na cmentarzu wyjątkowo licznie rosną samosiejące się czerwone kwiaty. Osoby odpowiedzialne za utrzymywanie tego terenu w czystości mówią, że ciężko jest wyplewić ta roślinę, gdyż na miejsce wyrwanego egzemplarza za kilka dni wyrastają dwa lub trzy następne. Kwiaty te stanowią naturalną ozdobę i zdecydowano zostawić je w spokoju, póki nie zaczną obrastać wydeptanych alejek, które na chwile obecną omijają.
Mur oddzielający cmentarz od reszty płaskowyża to w istocie żywopłot, przed którym umieszczono stalowy płot. U podnóża muru przy wejściu, które zdobią dwa posągi, umieszczono kwietniki. Całość, wbrew temu jaką cmentarze mają renomę, wygląda nadzwyczaj pozytywnie.