Ponad Galerią Chwały znajduje się Gabinet Rady Bractwa Leth mori Aiwe strzeżony zwykle przez dwójkę elitarnych strażników w ciężkich zbrojach stojących przy wejściu. Zbrojni wpuszczają do środka jedynie osoby, które posiadają pozwolenie lub zostały wezwane przez samych Radnych. Strażnicy są wyszkoleni, lojalni tylko wobec Rady oraz zachowują powagę w każdej sytuacji, bezwzględnie wykonując rozkazy władz. Gabinet to duży pokój, w którym panuje harmonia, a jego spokój sprawia ogromne wrażenie. Pomieszczenie po długiej nieobecności władz w Bractwie było zaniedbane. Dopiero niedawno została przeprowadzona renowacja Gabinetu przez obecnych Radnych, co przywróciło go do stanu świetności. By dostać się pod wrota lokacji, należy wejść schodami na końcu Galerii Chwały, które prowadzą w górę na najwyższe piętro. Wewnątrz pomieszczenia mieści się ogromny i stary posąg ludzkiej bogini Kormir stojący tuż nad paleniskiem, jako znak mądrości, wiedzy, prawdy oraz roztropności we wszelakich działaniach. Dookoła również są porozmieszczane ogromne biblioteczki z dokumentami, które są chronione magicznie. Ponadto po środku pomieszczenia znajduje się duże biurko oraz dwa krzesła - jako pozostałość po poprzednich Radnych Aiwe. Nieopodal znajdują się schody, które prowadzą wprost do Pokoju Władcy, który niegdyś należał do świętej pamięci Xara, który zginął podczas bitwy wewnątrz Miasta Aiwe - 32 dnia Sezonu Zephyra 1331 AE. Wewnątrz Pokoju Władcy czuć nostalgię oraz starego ducha Bractwa Aiwe. Po środku znajduje się biurko wraz ze zgaszoną świecą, a obok stoi duży antyczny zegar. Pokój posiada elegancko wyrobione ściany, a z okna maluje się piękny i zarazem majestatyczny widok na Miasto Aiwe.

Asura wspiął się po schodach i skłonił się przed strażnikami, by powitać ich ale także okazać szacunek.
- Przybywam tu w sprawie mojego zgłoszenia na stanowisko Medyka, chciałbym porozmawiać z Radną Złatą. - powiedział, cierpliwie czekając na odpowiedź lub wpuszczenie do gabinetu.

Strażnicy wpuścili Znukka do środka. Zlata była na miejscu – siedziała przy biurku i przeglądała dokumenty lecznicy. Obok stosu papierów stała filiżanka z kawą, a kawałek dalej dzbanek z taką samą zawartością. Uniosła spojrzenie na wejście, gdy usłyszała rozmowę i poczekała, aż gość wkroczy do środka.
– Proszę, zapraszam.

Znukk wszedł, zamykając za sobą drzwi i skłonił się ponownie, tym razem o wiele niżej. Wyglądał on bardzo schludnie i formalnie, widać było, że bardzo zależało my na pozycji.
- Bardzo dziękuję za przyjęcie mnie w swoje progi, szanowna Radna. Przybyłem w sprawie zgłoszenia na stanowisko Medyka. - asura uśmiechnął się lekko, trzymając ręce za plecami.

Kobieta uśmiechnęła się delikatnie i gestem dłoni zachęciła asurę, by zbliżył się do biurka – inaczej musieliby podnosić ton w rozmowie.
– Podejdź bliżej. Domyślam się, że skoro przybyłeś na rozmowę, nie zdążyłeś rozmówić się z Wilhelmem? – zapytała łagodnie i zamknęła teczkę, po czym położyła na jej grzbiecie pióro.

Chłopak pokręcił głową, zbliżając się, przy okazji rozglądając się po gabinecie.
- Nie, nawet go nie spotkałem, szczerze mówiąc. Hm... - zamyślił się przez chwilę. - Ale życzę mu szczęścia, jeśli go tu jeszcze nie było. - ponownie lekko się uśmiechnął.

– Rozumiem – zaczęła i pogładziła się po prawym policzku. Spojrzała na asurę w głębokim zastanowieniu, po czym odchyliła się na krześle i wparła przedramiona na podłokietnikach.
– Pytam, ponieważ Wilhelm był już u mnie na rozmowie i wyznaczyłam odpowiednie zadanie, które będziecie wykonywali razem. Miał się z tobą skontaktować, ale nic nie szkodzi. Chętnie z tobą pomówię, a po rozmowie będziesz mógł udać się do Wilhelma – mieszka niedaleko ogrodów. Strażnicy wskażą ci drogę – powiedziała łagodnym, neutralnym głosem, który nie był ni zimny, ni ciepły. – Opowiesz mi, jakie umiejętności masz do zaoferowania lecznicy?

Asura skinął głową w odpowiedzi na fakt, że będzie współpracował z Wilhelmem. Następnie przemówił, gestykulując lekko by podkreślić swoje słowa.
- Tak jak wspominałem w mojej aplikacji na to stanowisko, posiadam bogatą wiedzę dotyczącą anatomii, flory i fauny. Jestem w stanie pomagać z wszelkimi urazami naszych braci i sióstr, tworzyć dla nich mikstury a także pomagać ich zwierzęcym towarzyszom. Nie brzydzę się połamanych kości ani najbardziej zakażonych ran, a więc byłbym w stanie pomóc niezależnie od warunków. - odchrząknął i wziął nieco głębszy oddech, cierpliwie czekając na odpowiedź.

Wysłuchała asurę, gładząc się powoli po brodzie.
– Jesteście podobni pod względem umiejętności. Ciekawi mnie, że oboje wydajecie się nie wspierać magią, a, jak powszechnie wiadomo, ta dobrze służy wielu medykom – powiedziała, przyglądając się przybyszowi. – Może jednak mylę się i wspomagasz się magiczną specjalizacją? – zapytała i otworzyła notes, w którym zapisała kilka słów.

Pokręcił głową, zastanawiając się przez chwilę.
- Nie, nie wspomagam się magią. Podejrzewam, że mam pewne zdolności, jednakże wiem o nich zbyt mało, by próbować je rozwijać - powiedział ogólnikowo. - Jeżeli jednak uda mi się ów talent zidentyfikować i rozwinąć, z pewnością wykorzystam go by pomóc innym.

– Warto o tym pomyśleć, ponieważ czasami brakuje czasu, by w klasyczny sposób zająć się rannym. Nie zmienia to faktu, że każda umiejętność jest ceniona i zarówno asystenci, jak i medycy mogą się od siebie czegoś nauczyć. Jeżeli chodzi o edukację, czy byłbyś gotowy podjąć się odpowiedniego szkolenia, by rozwijać swoje medyczne umiejętności? – zapytała i dopisała coś w notatniku.

- Tak, jestem gotów na szkolenie, niezależnie od daty i czasu trwania. Zależy mi na poszerzeniu mojej wiedzy, by bardziej skutecznie pomagać innym. - zastanowił się przez chwilę, ale nic więcej nie powiedział, zerkając na notatnik.

– W porządku. Tedy udaj się do Wilhelma i rozmówcie się ze sobą, ustalcie strategię. Pan Fastbow przekaże ci najważniejsze informacje dotyczące zadania. Współpracujcie ze sobą i informujcie mnie na bieżąco. Służę pomocą, jeżeli ta będzie konieczna – zwróciła się do asury i uśmiechnęła się półgębkiem.

- Dobrze, zobaczymy się, kiedy zadanie zostanie wykonane. Będziemy przekazywać informacje na bieżąco, a w każdym razie postaramy się. - Znukk skłonił się głęboko. - Do widzenia. - skierował się do wyjścia.

– Do widzenia – pożegnała asurę, odprowadziła go wzrokiem i wróciła do przeglądania dokumentów.
Straż rozeszła się, by przepuścić Znukka.

---

Jakiś Czas Później

---

Do gabinetu rozległo się pukanie. W drzwiach stanął strażnik, który spojrzał na Radnych i zasalutował.

- Przepraszam. Mają państwo gościa. Mówi, że przybywa z poselstwem. - Powiedział głośno i wyraźnie. Iście po żołniersku. - Czy wprowadzić?
Strażnik spojrzał po Radnych i czekał na ich decyzję.

Uniosła wzrok znad otwartej księgi, którą odkładała na miejsce. Odwróciła się powoli i spojrzała najpierw w stronę Wardena, a później drzwi. Ściągnęła brwi, zastanawiając się przez chwilę nad nagłą wizytą kogoś, kto nawet nie został zapowiedziany z miana. Podeszła do stołu, stanęła za wolnym krzesłem i oparła o nie dłonie.

- Tak jest! - Odpowiedział strażnik, zasalutował i wyszedł.


Po chwili do gabinetu wstąpił mężczyzna. Był dobrej postury i średniego wzrostu. Miał na sobie lekkie, wygodne i przewiewne, ale też ciebłe i obite futrem szaty.

- Witam. Jestem Joahim Dein. Posłaniec. Przybywam z wiadomością do Państwa organizacji. - Przedstawił się, zatrzymując w połowie długości pomiędzy Radnymi, a wejściem, a następnie delikatnie skłonił się.

Spojrzał spod blond włosów, których jeden z kosmyków odgarnął, odsłaniając chłopięce, a może nawet nieco kobiece rysy twarzy. Następnie wyciągnął zwój na którym już z daleka widać było, że jest zalakowany pieczęcią z symbolem paktu.

Strażnik stanął zaraz za mężczyzną. Był gotów spacyfikować go, w razie gdyby jego zachowanie zagrażało bezpieczeństwu Rady.

Mężczyzna złamał pieczęć na oczach radnych, co świadczyło, że wcześniej nie widział treści zwoju na oczy. Następnie rozwiną wyśmienitej jakości pergamin i uniósł go przed swoje błękitne oczy. Po chwili przemówił aksamitnym, spokojnym, ale pewnym tonem głosu:

- Przybywam z rozkazu Marszałka Paktu Logana Thackeray’a z poselstwem. - Zaczął wyniosłym, trochę jakby dumnym tonem, choć nieco chrypiącym, po czym odchrząknął. – W imieniu sił paktu, oraz mieszkańców całej Tyrii zwracam się do Was z prośbą o zapewnienie wsparcia siłom paktu działającym na terenie Burzowych Szczytów. – Znów odchrząknął i przesunął nieco pergamin bliżej oczu. – Na chwilę obecną szykujemy się do wykłucia broni z Smoczej Krwi, która może okazać się kluczem do unicestwienia zagrożenia, jakie zwiastuje Kralkatorrik. Proszeni jesteście, jako jedna z nielicznych, kompetentnych gildii najemniczych o wsparcie naszych działań przygotowawczych w jednej z trzech strategicznych misji. Dajemy Wam, Awijczycy, wybór, jako dowód wdzięczności za wasze wsparcie w wielu bataliach. Możecie, zatem wesprzeć nas w... – Przerwał na moment żeby odetchnąć.

- ustabilizowaniu sytuacji z tamtejszymi Dredge’ami i zapewnieniu ich wsparcia. Potrzebują oni z tego, co wiem pomocy stricte inżynierskiej, ale nie będę się wgłębiał w szczegóły. Sami je poznacie, jeśli zdecydujecie się pomóc na tamtym terenie. – Znów wziął wdech.

- Drugą opcją jest wsparcie przeprawy Zefirytów do kuźni, aby mogli za pomocą swoich mantr wprawić w ruch Kuźnię. – Przerwał na moment i sięgnął do manierki. Wziął łyk wody i zakręcił a następnie zaczepił manierkę o pas.

- Ostatnim z celów jest zapewnienie wsparcia Klasztorowi Durmanda w wykopaliskach, które mogą naprowadzić nas na optymalne działania, celem pokonania Pradawnego Smoka. Proszę, odpowiedzcie memu posłańcowi, to jest mnie. – Spojrzał po Radnych znad pergaminu.

- Jakie są wasze plany, a on dostarczy mi informacje z powrotem. Czekam na wasze ustalenia przez trzy dni. Następnie przyjmujemy, że odrzucacie propozycję pomocy i zgłosimy się do kolejnej z gildii najemniczych na liście. Z poważaniem, Marszałek Paktu, Logan Thackeray.

Mężczyzna skończył czytać i spojrzał ciężko wzdychając na Radnych.

- Zatem powinniście się naradzić. Ja mam rozkaz poczekać na waszą decyzję. Zatem czy macie jakieś miejsce gdzie można się udać celem wypoczynku i poczekania na wasze ustalenia? – Spytał.