Rezydencja Leth mori Aiwe w Lion Arch

[aiwe_database]

Rezydencja Leth mori Aiwe, jest to duży budynek, stojący kawałek drogi od centrum Lwich Wrót. Po zniszczeniu głównej siedziby Snowden, właśnie to miejsce awansowało na ambasadę LmA. To tutaj najczęściej odbywają się rozmowy rekrutacyjne, oficjalne spotkania, czy przyjmowanie zleceń.

Budynek dzieli się na dwie części, której za naturalną linie przecięcia można uznać ciągnący się w głąb rezydencji hol. Po lewej stronie od głównego wejścia znajduje się duża, okrągła sala. Owa sala służy za miejsce przyjmowania petentów mających sprawę do gildii. Sala została prosto udekorowana. Zarówno lewa część, jak i ściana naprzeciwko wejścia prawie w całości składa się z okien. Prawa strona zaś jest cała zastawiona szafami na książki, a w centralnej części stoi kominek. Umeblowanie sali jest również proste. Na środku stoi biurko i krzesła, a po lewej stronie fotele skierowane w stronę kominka. Sala oraz hol są przestronne i dobrze oświetlone dzięki sporej ilości dużych okien. Całość daje wrażenie skromnej aczkolwiek gustownie urządzonej. Po tej części poruszają się pracownicy elegancko ubrani pracownicy, a poza jednym strażnikiem, nikt nie nosi broni na widoku.

Na prawo od holu znajduje się druga, większa część rezydencji. Ta część składa się z małych pokoi do których wstęp mają tylko członkowie Leth mori Aiwe. Zarówno wejście, jak cały kompleks pomieszczeń stanowi jakby przeciwieństwo oficjalnej części. Wejście znajdujące się z prawej strony holu jest dużo mniejsze i surowsze a po przejściu przez drzwi oczom ukazuje się małe pomieszczenie służące za biur. Prawie całe pomieszczenie zagospodarowano na szafy, szafki i biurka, a podłoga jest jedynym miejscem gdzie nie znajdują się papiery i dokumenty. Do górnych pomieszczeń można się tylko dostać przez schody na górę znajdujące się w biurze. Wyższe piętra rezydencji są trochę większe i mają wiele zastosowań. Na górnych piętrach znajdują się cele więzienne, magazyny, pracownie, czy wyjścia na balkon. W prywatnej części również pracownicy różnią się wyglądem. Stroje znajdujących się osób są wygodniejsze i mniej oficjalne. Spora część personelu, trzyma przy sobie broń.

[aiwe_database]

Poranna rosa pokrywała schody przed wejściem do rezydencji gildii Leth mori Aiwe. Poranek w Lion's Arch zawsze wygląda tak samo- do momentu otwarcia okolicznych straganów cisza spowija okolicę, by chwilę potem rozbrzmieć tętnem codziennego życia. Cały oddział "Smugi", który skoro świt wkroczył do miasta stawił się o świcie przed wejściem budynku. Sześcioro zbrojnych mężczyzn oraz jedna ubrana w lekką zbroję Sylwarii kroczyli za wysuniętą na czele popielczynią. Gdy znaleźli się przed samymi schodami wszyscy za wyjątkiem strażniczki o śnieżno białym futrze usiedli na pobliskich ławkach. Popielczyni bez słowa ruszyła w kierunku uchylonych drzwi, zostawiając kompanów na dziedzińcu. Zapach, który unosił się w budynku przypominał jej garnizony, w których przebywała za młodu. W okrągłej sali po lewej stronie od wejścia ujrzała postać. Ruszyła w jej stronę ze słowami - Witaj, doszły mnie słuchy, iż to tutaj prowadzona jest rekrutacja do gildii Leth mori Aiwe. Zwą mnie Madivae!

[aiwe_database]

Czujne spojrzenie przesunęło się po osobach, które siedziały na dziedzińcu. Duże płatki nosa poruszyły się intensywnie, próbując złapać zapach nieznajomych. Swordsinner potrzepała łbem, poprawiła spoczywający na plecach miecz, po czym pchnęła drzwi do Rezydencji Leth mori Aiwe. Chyba nie tylko Madivae słyszała, że to tutaj odbywa się rekrutacja lub, że można przyjść dowiedzieć się czegoś więcej.
Weszła do środka w momencie, kiedy Madi była w połowie swojej wypowiedzi. Iovina chrząknęła głośno, chcąc zwrócić na siebie uwagę.
- Więc jest nas dwie. Ja również przybyłam w sprawie rekrutacji - odezwała się, lustrując nieznajomą uważnym, przeciągłym spojrzeniem od łap po czubek jej rogów. To ona przyprowadziła ze sobą czekającą na zewnątrz zgraję? Najwidoczniej Io sama próbowała odpowiedzieć sobie na to pytanie. Nie kojarzyła popielki, a to nie był dobry czas na zaczepianie jej rozmową.
- Iovina Swordsinner - przedstawiła się, przenosząc spojrzenie na kogoś, kto mógł ją pokierować dalej.

[aiwe_database]

Z górnych poziomów rezydencji zszedł Inferno przeglądając jakieś dokumenty. Widząc dwójkę nieznanych mu twarzy, popielec domyślił się, że to zainteresowani rekrutacją. Mesmer przewrócił oczami i ruszył w ich stronę. - I dobrze trafiłyście. stwierdził nim kobieta w sali zdążyła się odezwać. Levittoux wszedł do okrągłej sali machając łapą na dwie oczekujące osoby dając do zrozumienia, by weszły za nim w głąb sali. Inferno podał trzymane papiery kobiecie, ta je zabrała i wyszła. Tym czasem Chary odwrócił się i ukłonił lekko z słowami. - Nazywam się Inferno Levittoux i wygląda na to, że czeka was rozmowa ze mną. Może zechcecie usiąść? zapytał wskazując na krzesła przed biurkiem.

[aiwe_database]

Madivae nie zdążyła zamienić nawet słowa z kobietą znajdującą się w sali, poniewaz zaraz za nia do sali wkroczyła równie jasno ubarwiona popielczyni. - Ta kicia chyba nie trafiła tu przypadkowo - stwierdziła pod nosem zerkając na liczne blizny wystające spod ciemnej zbroi. Musiała jednak przerwać swoje przemyślenia ponieważ dobiegł je głos schodzącego popielca tym razem o ciemnym futrze. - Zapowiada się ciekawie... - mrukneła. Madi nie czuła się komfortowo w towarzystwie przedstawicieli swojej rasy- w większości gardzili nią ze wzgledu na jej przeszłość i stosunkowo małe rozmiary. Nie spuszczając wzroku z pozostałej dwójki skierowała się w kierunku wskazanego krzesła.

[aiwe_database]

Popielka uniosła spojrzenie na Inferno, później przeniosła wzrok na Madivae i znowu na Mesmera. Jej ramiona uniosły się nieznacznie, a z pyska wydobyło ciche westchnienie. Ruszyła w kierunku krzesła i usiadła na nim ciężko, pochylając się lekko do przodu.
- Witaj, Inferno - przywitała się, celowo powtarzając imię Charra, by łatwiej zapadło jej w pamięć. - Jak już wiesz, przybyłam w sprawie rekrutacji. Chciałabym dołączyć do Leth mori Aiwe, a więc jestem, by dowiedzieć się, czy coś ponad szczere chęci jest potrzebne... - Przerwała na chwilę, zmierzyła z Mesmerem spojrzenie, śmiało zajrzała mu w ślepia. - Aby dołączyć w wasze szeregi - dokończyła. Chciała też dać szansę nieznajomej Popielce, by ta mogła powiedzieć coś od siebie. Iovina, w przeciwieństwie do towarzyszki, czuła się bardzo komfortowo wśród swoich, choć jednocześnie dorównywała Madi gabarytami. Nie miała jednak z tego powodu żadnych problemów, złośliwości. Przynajmniej do teraz.

[aiwe_database]

Mesmer usiadł na krześle po drugiej strony biurka i oparł się o blat patrząc to na jedną, to na drugą. - Różne rzeczy. stwierdził w końcu odpowiadając na pytanie Iovinie. Popielec wyprostował się i dodał. - Z chęcią dowiem się co nieco więcej o was. Kim jesteście, co robicie. Jest to przydatna wiedza o przyszłym towarzyszu broni, nieprawdaż? Mesmer po tym pytaniu, schylił się, by wyciągnąć z jednej szuflady butelkę i trzy małe kubki. Czekając na opowieść, bez pytania rozlał alkohol do kubków i podsunął je pod obie Popielczyce, dzięki temu mogły wyczuć, że napój jest mocno alkoholowy i pachnie jakimiś owocami, które ciężko było z miejsca rozpoznać. Może to jest jakaś mieszanka, albo prócz owoców znajdują się tu jeszcze jakieś inne dodatki smakowe?

[aiwe_database]

Jestem strażniczką stojąca na czele najemnej grupy zwanej "Smuga". - zaczęła Madivae - Słyszeliśmy o waszej ostatniej bitwie i postanowiliśmy spróbować wesprzeć waszą organizację. Do tej pory zajmowaliśmy się ochroną ludzkich twierdz i z tego utrzymujemy się już od jakiś czterech lat - cały czas w niezmiennym składzie sześciu zbrojnych mężczyzn, zwiadowcy Sylwari i mnie. Ja sama posiadam zarówno wyszkolenie w dziedzinie balistyki, jak i taktyki. W walce specjalizuję się w wykorzystywaniu medytacji w połaczeniu z krótkim mieczem i tarczą, nie gardzę również długim łukiem. - Nie chcąc sprawiać wrażenia zarozumiałej i zadufanej w sobie zerknęła zachęcająco na Iovi, by ta podzieliła się swoją historią.

[aiwe_database]

Popielka czekała aż Madi skończy mówić. W międzyczasie sięgnęła po kubeczek, uniosła go pod pysk i powąchała zawartość. Nie zdążyła się napić, ponieważ siedząca obok niej skończyła mówić. Io podniosła wzrok na siedzącego po drugiej stronie Inferno, odchrząknęła cicho.
- Od młodego pracuję samotnie. Biorę mniejsze lub większe zlecenia dotyczące ochrony posiadłości, osób, czy też karawan. Rzadko zdarza się, że mam okazję z kimś współpracować, a samotność całkowicie mi nie służy. - Popielka przerwała na chwilę, zastanowiła się nad czymś, wodząc wzrokiem po suficie. - A, tak. Nauczona władania tarczą i mieczem, a jeżeli trzeba, poradzę sobie bez oręża. Chcę dołączyć, bo mam dość życia dla siebie, a nikt bliższy niż ja mi nie został, bym miała dla niego istnieć i ofiarować swoje umiejętności - dokończyła pozbawionym emocji tonem. Wzruszyła barkami, po czym raz jeszcze zaciągnęła się zapachem rozlanego do kubeczków napoju.

[aiwe_database]

Inferno pociągał z kufla słuchając opowieści. - W sumie poznałbym z chęcią również twoich towarzyszy, skoro oni również chcą dołączyć. powiedział do Madivae. Popielec przechylił kubek i wypił zawartość do końca. - W sumie mogę was przyjąć na próbę. Wykonacie parę zadań, sprawdzimy was i może przyjmiemy na stałe. Co wy na to? zapytał Popielec patrząc to na Medivae, to na Iovine.

[aiwe_database]

- Układ wydaje się być uczciwy. - powiedziała popielczyni - W takim razie czekam na rozkazy. Natomiast odnośnie reszty mojej kompanii, to najlepiej jak sam ich poznasz i rozmówisz z nimi. - Popielczyni zdawała się wykręcić z tej odpowiedzi i uniknąć tematu reszty "Smugi". Dało się zauważyć nerwowe drapanie za uszami jej śnieżnobiałej sierści. Po chwili ciszy, w oczach popielczyni pojawił się delikatny błysk - Rozumiem, że mówiąc "wykonacie" masz na myśli, że przydzielisz naszą dwójkę do jednego zadania? - Po tych słowach zwróciła swe pytające spojrzenie na zmianę to w kierunku Inferno, to Iovine.

[aiwe_database]

A więc zadania na początek. Io spodziewała się tego, że będzie musiała się jakoś wykazać, ale nie była pewna, jak. Wciąż nie była, ponieważ Popielec nie sprecyzował, co miał na myśli.
- Niech będzie - odpowiedziała krótko. - Jakie to będą zadania? - dopytała. Nie była dobra w wielu rzeczach, szczególnie tych, które wykraczały poza walkę. Zerknęła na towarzyszkę, która przyprowadziła ze sobą kolegów. Mimo wszystko nie chciała dołączać do żadnego oddziału, ale gdyby zadanie było dla dwóch osób, mogło pójść sprawniej.

[aiwe_database]

Zanim Inferno zdążył udzielić jakiejkolwiek odpowiedzi, do uszu siedzących wewnątrz okrągłej sali dobiegł dźwięk powoli otwierających się drzwi. Gdy jedno ze skrzydeł uchyliło się już dosyć szeroko, dało się dostrzec trójkę Popielców. Popielica stojąca z przodu, miała sierść jasną, a jej strój stanowił biały płaszcz ze złotymi zdobieniami, na głowie zaś miała niedużych rozmiarów kapelusik. Stojąc przodem do sali widać było połyskujący za nią w jasnych kolorach kryształowy długi łuk. Z wyrazu jej twarzy poznać można było, iż jest nieco zaskoczona i zmieszana. Wewnątrz pomieszczenia ujrzała rozmawiających ze sobą trzech przedstawicieli swojej rasy, z czego dwójkę z nich charakteryzowało jasne umaszczenie, zbliżone do jej własnego.

Nie chcąc przeszkadzać w rozmowie, po uchyleniu drzwi zatrzymała się, a wraz z nią dwójka towarzyszy. Ich budowę można by określić jako dość muskularną. Jeden z nich futro miał brunatne. Odziany był w grafitowo-złotą zbroję, a na plecach dzierżył ogromny, połyskujący w kolorze błękitu miecz, wyglądający, jakby składał się z kilku niepowiązanych ze sobą elementów, które jakimś magicznym sposobem trzymały się jako jedna całość. Drugi z Popielców wyglądał nieco groźniej - mogła to być zasługa ciemnoszarego, pokrytego niemal kruczoczarnymi plamami futra oraz czerwonych oczu, których to przeszywającym spojrzeniem obrzucił obecną tu trójkę. Za górną część zbroi służyły mu wyłącznie dwa skórzane pasy, których czerń ożywiała jedynie głęboka czerwona barwa klamer. Dół jego zbroi był z kolei jednolicie ciemny. Jego oręż stanowiły miecz jednoręczny, oraz przymocowany z drugiej strony topór, na ostrzu którego radośnie tliły się małe płomienie.

Z trzech postaci siedzących po obu stronach stołu kojarzyli tylko Inferno, pamiętając go ze wspólnej akcji w Ascalonie.

[aiwe_database]

Impas w pomieszczeniu przeciął sztylet wlatujący przez uchylone okno do sali, w której znajdowała się grupa popielców. Z tępym dźwiękiem wbił się w sufit, po czym oczom wszystkim ukazała się właścicielka owego ostrza trzymając je kurczowo i zwisając przy stropie. Jednym energicznym ruchem ciała pociągnęła ostrze ze sobą w dół. Ku zaskoczeniu wszystkim pół metra przed upadkiem zza jej pleców rozwinęły się imponujące czarne skrzydła i jednym machnięciem zamortyzowały upadek czyniąc go niemalże bezszelestnym. - No tak... - rozpoczęła nowo przybyła sylvari - Wchodzą jak do wychodka pierwszej lepszej warbandy! Otwiera się, znaczy wolne, co nie, kiciaki?! - zwróciła się wyzywająco do trójki popielców w drzwiach - Wypada chyba... ZA - rzuciła pierwszym nożem w podłogę 2 metry przed nowoprzybyłymi - PU - kolejny sztylet wbił się prawie pod samymi nogami popielców - KAĆ! - tym razem zawahała się z rzutem i odwróciła się na pięcie w stronę siedzących przy stole - ... a swoją drogą, to niby znajdujemy się w rezydencji znakomitej Leth mori Aiwe... a tubylcy wchodzą wam tu drzwiami... - rzuciła kolejnym ostrzem w drzwi, które dalej trzymała biała popielczyni - ... i oknami - ostatni sztylet upuściła pod swoje nogi i zanim spadł na ziemię przeteleportowała się do każdego z wcześniej rzuconych i zebrała je, by w momencie upadku ostatniego ostrza pojawić się z ponownie zatkniętymi za pas wszystkimi sztyletami i uśmiechem zadowolenia na twarzy.

[aiwe_database]

Inferno już miał coś odpowiedzieć, ale nagle w rezydencji zrobiło się tłoczono. Dlatego Popielec zamilkł na widok nowo przybyłej trójki. Nim nawet zdążył otworzyć usta przy suficie pojawiła się kolejna postać. Mesmer spojrzał bez żadnego wyrazu na Sylvari, a gdy ta skończyła popisy, Levittoux prześlizgnął wzrokiem po każdej osobie. - Wszyscy jak rozumiem w sprawie rekrutacji? zapytał nalewając sobie alkoholu z butelki. Inferno czekając na odpowiedź powoli zatkał butelkę, w pewnym momencie rzucając ukradkowe spojrzenie w stronę szaf z książkami.