Chatka w Snowden

[Zlata Tereshar]

Na Wzgórzu Vitpeln w Snowden Drifts znajduje się niewielka chata zbudowana w stylu mieszkańców tych ziem. Nim dotrze się do jej drzwi, dostrzeże się niedużą zagrodę, której mieszkańcami jest kilka dolyaków, a w ich pobliżu spokojnie skubie ziarna mała grupa kur. Srebrnooka otrzymała to miejsce w zamian za poprawne wykonanie zadania przydzielonego przez poprzedniego właściciela tej ziemi. Sama kobieta nie przebywa na terenie często, ale odwiedzając go można zastać doglądającego domu oraz zwierząt ludzkiego mężczyznę w podeszłym wieku. Wnętrze chatki jest pozbawione wszelkich udziwnień. Znajduje się w nim wszystko, co jest konieczne do życia. Pierwszym obiektem, który rzuca się w oczy jest duże palenisko znajdujące się naprzeciwko drzwi. Zaraz obok niego stoi ława, przy której znajduje się miejsce dla sześciu osób. Miejsce do spania widnieje w lewym rogu chatki i, jak większość siedzisk w pomieszczeniu, jest wyścielone skórami i futrami. Na ścianach wisi kilka ozdób z poroży, a całość oświetla niezliczona ilość świec.

Chatka w Snowden jest miejscem, gdzie Srebrnooka przetrzymuje skóry i trofea, które nie tylko udostępnia Aiwe, ale również ubija interesy z poszczególnymi jednostkami, sprzedając towary, ale i przyjmując zamówienia.

W zacienionym miejscu z prawej strony chatki rozwieszone są zioła, z których kobieta na zamówienie robi mikstury, maści, a nawet herbaty o różnym działaniu.

[aiwe_database]

Otrzepała nogawice ze śniegu i mruknęła do Robaczka by poczekał obok chaty na co zareagował szuraniem żuwaczkami. Obejrzała się dookoła zsuwając maskę naciągniętą do tej pory na twarz i odetchnęła wciągając w nozdrza zapachy okolicy.
Uśmiechnęła się do siebie i mruknęła do pająka
- No stary chyba dobrze trafiliśmy. Prawie jak u nas.
Na plecach jak zawsze przewieszony miała łuk a przy pasie topór. Ubrana była w ciepłe nie krępujące ruchów odzienie.
Sama mieszkała na co dzień wśród śniegów z mężem i oczywiście ze zwierzakami, więc nie przeszkadzała jej aura.

[aiwe_database]

Do uszu Joy dotarło miarowe uderzenie o drewno oraz niewyraźne mamrotanie towarzyszące temu działaniu. Wkrótce przekonała się, że źródłem dźwięku był starszy mężczyzna, który rąbał drewno na opał w pobliżu chatki. Towarzyszył mu młody dolyak, wychylający w jego stronę łeb nad płotem.
- Ziuta, a gdzie Ty mi ten pysk pchasz? Poczekaj no, niech tylko przyjdzie tu ten sierściuch Ryttark, a z ochotą przerobi Cię na kiełbasę. - Wbił siekierkę w pień i chciał się odwrócić, by pogrozić dolyakowi palcem, ale wtedy dostrzegł Joy, Robaczka, ale nie tylko. Chrząknął cicho i podrapał się po karku.
- Witam Panienki - powiedział niepewnie, po czym wrócił do roboty.
Mężczyzna, wbrew swoim słowom wyglądał na dobrego człowieka.

Kobieta usłyszała za plecami znajomy śmiech należący do Zlatej, która przybyła zaraz za łowczynią. Miała w rękach kosz pełen jabłek, obejmowała go oburącz. Posłała Joy ciepły uśmiech.
- Joy, Robaczek. Miło Was widzieć. Wejdziecie? - Wskazała dłonią wejście. Towarzyszący jej Szary zamerdał ogonem na widok Robaczka, ale wciąż był niepewny tego, czy pająk mógł stanowić dla niego niebezpieczeństwo, dlatego zachowywał dystans.

[aiwe_database]

Przyjrzała się z ciekawością mężczyźnie po czym pozdrowiła go skinieniem głowy.
- Witam.
Już miała się pytać o właściciela chatki, gdy za jej plecami pojawiła się Zlata.
Posłała jej uśmiech i powitała uniesioną dłonią.
- Wybacz, że was tak nachodzimy - zerknęła na pająka który po widocznym pozdrowieniu wilka nazbyt radośnie zaczął przebierać odnóżami... jak na jej gust.
Skojarzyła po chwili fakty patrząc to na Robaczka to na Szarego.
- Może lepiej jeżeli ta poczwara zostanie na zewnątrz - kiwnęła do gospodyni głową w stronę pająka jak by nie chciała by wiedział, że o nim mowa, po czym obejrzała się na mężczyznę w którego stronę dodała głośniej - Jest nieco "dziwny", ale jak się go nie zaczepia to szybko traci zainteresowanie i idzie coś upolować w oddali.
Przeniosła wzrok na zapraszającą ją do wnętrza domostwa kobietę.
- Zupełnie nie wiem co go opętało w stosunku do Szarego - powiedziała przepraszająco. Wzruszyła ramionami i weszła do wewnątrz.

[aiwe_database]

- Oczywiście, że wybaczę. Rzadko miewam tu gości, bo sama niezbyt często jestem w tym miejscu na dłużej.
Robaczek również jest mile widziany wewnątrz. - Wskazała głową w stronę chatki. Prawdopodobnie nie miałaby nic przeciwko odwiedzinom jakiegokolwiek zwierzęcia, dopóki to nie było gotowe roznieść wnętrza w drzazgi.
Mężczyzna odwrócił się w stronę Joy i pokiwał głową ze zrozumieniem, po czym powiedział coś cicho do dolyaka i zaśmiał się. Jego słów nie mogły usłyszeć kobiety.
- Napijesz się czegoś, a może jesteś głodna? - zapytała, gdy weszła do wewnątrz i odłożyła kosz z jabłkami na stół.
Szary natomiast nie zamierzał odstępować Robaczka na krok.

[aiwe_database]

Zaśmiała się widząc jak zwierzaki na siebie reagują i skinęła na pupila by wszedł do chatki skoro gospodarze zapraszają.
- Tylko mi się zachowuj...
Rozejrzała się ciekawie po wnętrzu i zdjęła rękawice.
- Czegoś ciepłego bym się napiła jeśli nie sprawi Ci to kłopotu - uśmiechnęła się do kobiety przyjaźnie. - Niby daleko nie mam tutaj, ale jakoś nie było okazji się spotkać, a przecież jesteśmy w gildii już kawałek czasu. - Podeszła u usiadła okrakiem na ławie przyglądając się jasnowłosej.
- Fajnie tu - poczuła się widocznie rozluźniona, jak u siebie.
Robaczek z zaciekawieniem uniósł przednie odnóża i szczękał głośno żuwaczkami wyrażając zaciekawienie w oszalałych i lekko lunatycznych ślepkach. Postąpił ku Szaremu z entuzjazmem świergocząc po swojemu.

[aiwe_database]

- Właściwie mam to miejsce od niedawna, więc nic dziwnego. Sama zbyt często tu nie przebywam, więc wiele osób myśli, że właścicielem jest mężczyzna, którego widziałaś na zewnątrz - mówiła, zaczepiając garnuszek z wodą nad paleniskiem i sięgnęła po dwa kubki. Niedużą, drewnianą łyżeczką sięgnęła do słoika po mieszankę ziół, które rozsypała do naczyń. W oczekiwaniu aż woda się zagotuje, oparła się o kamienną wysepkę na środku wnętrza i spojrzała na Joy z uśmiechem.
- Tak. Mam nadzieje, że nadejdą takie dni, kiedy będę mogła tu więcej przebywać. - Odetchnęła głęboko. - A co u Ciebie Joy? Jak się czujesz?
Szary, nie do końca wiedząc jak się zachować, legł w pobliżu Robaczka ze śmiesznym pomrukiem, oparł łeb na łapach i zaczął intensywnie machać ogonem. Jego spojrzenie śledziło pająka.

[aiwe_database]

- Czuje się dobrze. Pamięć powolutku wraca, lecz nadal nie wiem wiele. Mówią że wróci z czasem - wzruszyła ramionami. Nie martwiła się tym na razie widocznie. - Bieżące sprawy są ważniejsze.


Obejrzała się na pupila który świergotał jak katarynka. Nie zbyt ufała jego zachowaniu w zamkniętych przestrzeniach.
Pajączek podreptywał wokół wilka jak by chciał znalezc miejsce z którego mógłby na niego... wskoczyć.
Jednak jedyne co soba prezentował na pierwszy rzut oka to podniecenie.
Bo niby gdzie można zobaczyć u pająka, że ten się cieszy.
Gospodarz merdał. I po raz pierwszy nie chował się u boku swej Pani tylko trwał przy gościu.
On właśnie mógł poczuć pozytywne, wręcz przeszczęśliwe wibracje od kolegi.
Robaczek w końcu miał wilka dla siebie i z radości nie wiedział, czy go uszczypnąć, czy biegać w kółko.

- Szczęśliwy jak dziecko - pokręciła ze śmiechem głową.

- Wybacz jeśli Cie urażę. Lecz jesteś łowcą jak ja. A ja lubię prostotę i bezpośredniość. Czy mam jakoś tytułować owego mężczyznę przed chatą? - jej głos i spojrzenie było szczere i pełne sympatii. - Niczyja oczywiście sprawa jak ktoś sobie życie układa.

Przekrzywiła głowę i uśmiechnęła się lekko zakłopotana.
- Uczę się ciągle rozmów - odkaszlnęła w pięść lekko się rumieniąc i dopiero dodała - towarzyskich.
Potarła skroń. Widocznie było jej łatwiej rozmawiać z kobietą. Do tego fakt, że prowadziły podobny styl życia ułatwiał jej swobodniejsze zachowanie.
- Wybacz. Gadam od rzeczy. A naprawdę podoba mi się u Ciebie. Podobnie mieszkamy z Mariusem - uśmiechnęła się wodząc oczyma po pomieszczeniu

[aiwe_database]

- Na pewno tak będzie. - Po jej głosie Joy mogła wywnioskować, że nie miała wątpliwości.
Na chwilę odwróciła się od gościa, by zdjąć z ognia garnuszek z gotującą się wodą i zalać mieszankę ziół. Zapach szybko rozniósł się po wnętrzu.
- To herbata z kwiatu rumianku, liści pokrzywy i najważniejszego składnika, aronii. Ten owoc wzmacnia organizm i pomaga mu bronić się przed chorobami. W tym świecie jest dużo magii, ale czasami warto sięgać do natury. Zresztą sama pewnie dobrze o tym wiesz. - Uśmiechnęła się i podała Joy herbatę, po czym spojrzała w stronę zwierząt. Szary leżał, ale tylko przednią częścią ciała. Przeskakiwał dookoła własnej osi, by wciąż mieć dobry widok na Robaczka. Dopiero po czasie odważył się wyprostować znienacka, zaczepnie skoczyć w stronę pająka i wrócić do poprzedniej pozycji. Srebrnooka zaśmiała się i usiadła do stołu.
- To prawda. Są niezwykle pocieszni, a Szaremu przyda się odrobina zabawy. Bywa okropnym mrukiem. - Postawiła drugi kubeczek przed sobą.
- Ten mężczyzna mieszka w pobliżu. W zamian za to, że dostarczam mu skóry do przerabiania i leki, pilnuje tego miejsca. Właściwie woli tu być. Ucieka tutaj od problemów, które dotknęły jego kobietę. Starość nie jest dla niej łaskawa - powiedziała nieco ciszej jakby bała się, że starzec ją usłyszy. - To Pan Bernard - dodała z uśmiechem, po czym pokiwała głową ze zrozumieniem.
- Doskonale Cię rozumiem. - Puściła jej oczko. - I chętnie Was kiedyś odwiedzę. Jeżeli będziesz chciała, oczywiście.

[aiwe_database]

Robaczek odskoczył w tył gdy wilk zaczął się z nim odważniej bawić. Zadowolony wydał świergot o ton wyższym brzmieniu, a jego żuwaczki klekotały zawzięcie. Sam po chwili powtórzył ku Szaremu manewr ze skokiem. W mnogości jego szalonych ślepek błyskało radosne szaleństwo - czyli jak zawsze.

- Jak tylko się będzie dało to z przyjemnością Cię ugościmy. Szarego oczywiście też. Robaczek się z pewnością ucieszy - przyjęła herbatę i z zadowoleniem wciągnęła w nozdrza aromatyczny zapach mieszanki. - Masz rację - obracała kubek w dłoniach uśmiechając się ze zrozumieniem - czasem mam wrażenie, że wszyscy w okół zapominają o istnieniu rzeczy czy czynności "bez magii"
Po chwili upiła łyk i mruknęła.
- Naprawdę dobra. Kalii, moja matka, zawsze dodaje poziomki, a z aronią ma jak dla mnie wyrazistszy smak. Podbiorę Ci ten pomysł - mrugnęła konspiracyjnie.

Słuchała wyjaśnienia dotyczącego mężczyzny sącząc napar i kiwała w skupieniu głową.
- Jeżeli mogę jakoś pomóc to daj znać. Oczywiście zakulisowo. Wiem jak drażliwi są ludzie na punkcie swoich spraw czy kłopotów i zostawiania ich w "czterech ścianach domu" Czy jego żona jest chora? Zawsze może ją odwiedzić medyk. Choćby na przykład moja matka. Dodatkowo to też już kobieta w kwiecie wieku, chociaż burzy się na sugestię starości jak piana w dobrym piwie. - Uśmiechnęła się mówiąc to lecz widać było, że kłopoty ludzkie, nawet nieznanych, nie są jej obojętne.

[aiwe_database]

Wilk coraz śmielej podchodził do Robaczka, by w pewnym momencie zapomnieć o obawach i dać się ponieść zabawie. W dorosłym basiorze można było dostrzec szczenięcą energię.
- Z poziomkami też miałam okazję pić, zresztą chyba gdzieś mam taką mieszankę. - Zmarszczyła nos i rozejrzała się po półkach ze zbiorami, ale zaraz wróciła spojrzeniem do Joy. Uniosła kubek do ust i upiła nieduży łyk, chuchając uprzednio w taflę, ponieważ napój wciąż był gorący.
- A wiesz, zaproponuję mu odwiedziny Twojej matki, jeżeli to nie problem. Właściwie sama chciałabym kiedyś ją odwiedzić. Jej wiedza na temat roślin z pewnością jest ogromna. Może zasugeruje, co jeszcze powinno znaleźć się w zielniku w Siedzibie. Znaczy się, w moim zielniku. - Poprawiła się cicho. - W końcu decyzja o tym, co ma znaleźć się w ogrodzie już nie należy do mnie. - Uśmiechnęła się lekko i odstawiła kubek na stół.

[aiwe_database]

Nadal czujnie zerkała na Robaczka by się nie rozszalał i nie przyniósł jej wstydu niszcząc coś. Jednak cieszyła się w duchu. Szalony pająk ubzdurał sobie wilka już od początku i nie widziała dotąd by reagował równie entuzjastycznie na widok jakiegokolwiek innego, niż jej własne, zwierzaki. No chyba, że na zające...

Potrząsnęła głową i odparła lekko.
- Nie widzę problemu. Kalii naprawdę jest pełna energii i zawsze miała dobre serce. Leczyła biednych i pomagała w sierocińcach odkąd...pamiętam - uśmiech zakłopotania przebiegł jej twarz lecz odegnała go.
- Z Twojej wizyty ucieszy się na pewno. Wspominała kiedyś sama, że chciała się zobaczyć z Tobą... - urwała i zawahała się marszcząc lekko brwi. Patrzyła na jasnowłosą. - Tak. To było gdy opiekowałaś się ogrodem. - pokręciła kubkiem w dłoni - Sporo mnie omija jak gdzieś wyruszamy lub mam zlecenia. Mogę spytać dlaczego już tego nie robisz?

Nagle jej oczy się rozszerzyły i widać było, że się naprawdę zakłopotała. Dłoń jej zadrżała i kubek niebezpiecznie się zakołysał grożąc rozlaniem zawartości.
W ostatniej chwili pochwyciła kubek z naparem i przytrzymała zamierając. Wypuściła powoli powietrze.
- Wybacz. Zajmuje Ci czas zamiast powiedzieć z czym przyszłam - mruknęła gdy sytuacja została opanowana. - Mam do Ciebie...prośbę. - spojrzała na nią nie pewnie - Pomogła byś mi trochę? Idzie mi nieźle, ale Ty już dłużej... już przy Mordremocie tak dobrze sobie radziłaś... - plątała się chwilę po czym zakończyła wreszcie - chodzi o druidyczne umiejętności. Poduczyła byś mnie trochę. Doradziła coś. Może jakiś wypad, trening?

[aiwe_database]

- Stanowisko ogrodnika zostało mi odjęte, kiedy zostałam Egzekutorem. Przekazano je Catherine - odpowiedziała ze spokojem. - To spore odciążenie, ale nie zmieni faktu, że lubię zajmować się roślinami i nie przestałam. - Uśmiechnęła się subtelnie. Otuliła kubek z herbatą oburącz, by ogrzać dłonie.
Patrzyła na Joy ze spokojem, dając jej czas z własnym zakłopotaniem. Swoją postawą pokazywała, że czerwonowłosa nie ma się czego obawiać i może czuć się swobodnie.
- Chciałabym, by zajmowano mi czas w taki sposób częściej - zaśmiała się i wysłuchała Joy do końca. Pokiwała powoli głową. - Nie ma problemu, bym przekazała swoją wiedzę dalej. Być może już wiesz, że swoją własną czerpałam od wyznawczyni Leoparda, Valharanty. Gdyby tylko znalazła czas, chętnie bym Cię z nią poznała, ale problemy z Jormagiem sprawiły, że nawet krótkie odwiedziny muszą zaczekać. - Westchnęła smutno. - Więc pewnie, Joy. Pomogę Ci jak tylko potrafię, a nie będzie to trudne, bo widzę, że jest w Tobie dużo chęci. - Uśmiechnęła się ciepło do kobiety. - Najlepiej od razu łączyć praktykę z teorią. Kiedy chciałabyś zacząć?

[aiwe_database]

Widoczna ulgą odmalowała się na jej twarzy, jak by bała się nie tyle odmowy co samego proszenia o pomoc.
Reakcja gospodyni tego ciepłego i przytulnego domku, tak podobnego jej własnemu, uspokoiła ją.

- Cieszę się zatem, że przyszłam. A naukę możemy rozpocząć kiedy tylko będziesz miała czas. Oddaje się w Twoje ręce z ufnością - szeroki uśmiech rozjaśnił jej twarz. Upiła spory łyk z kubka. - Powiedz jeszcze co u Ciebie i jak się czujesz jako Egzekutorka? Znam to stanowisko z punktu widzenia mężczyzny - uśmiechnęła się z uczuciem. - Wiem, że to sporo obowiązków. I wiem, że nie powinnam Ci zawracać głowy. Ale znam tylko Ciebie jeśli chodzi i tę gałąź umiejętności. Nie...

Nie dokończyła bo nagle Robaczek wykonał pisk, zwrot i... usłyszały brzdęk. Jakiś dzbanek stojący na stole zachybotał się od trącenia i rozbił się tuż obok baraszkujących zwierzaków.

Joy zakryła twarz dłonią w geście bezradności, a jedno oko łypało na podopiecznego z pomiędzy palców.
- Jak nie ja...to Ty nadrabiasz destrukcją? - spytała retorycznie w stronę pająka który przykurczył odnóża i wyglądało jak by chciał się położyć obok towarzysza. Jednak wyraz (?!) jego całego jestestwa mówił "ale czo?"
- Przepraszam Cię bardzo - zwróciła zbolałą minę w stronę kobiety.

[aiwe_database]

Uniosła kubek do ust i napiła się.
- Do tej pory nie wiem, jak się czuję. - Zaśmiała się. - Wiem, że brakuje mi wiedzy, by podejmować słuszne decyzje, dlatego dobrze, że jest nas trójka. Każdy ma różne doświadczenia i wydaje się, że nawet się uzupełniamy. Całe szczęście. - Odetchnęła i postukała palcami o kubek. Już otworzyła usta, by kontynuować, ale wzdrygnęła się na brzdęk. Odwróciła się i uniosła lekko brwi. Smutny obraz rozbitego dzbanka nie dorównywał spojrzeniom zwierząt, które zastygły w bezruchu, jakby czas się zatrzymał. Po chwili ciężkiego milczenia wilk zaczął się rozglądać, unikając spojrzeniem wzroku swojej Pani i gościa.
- Daj spokój, to tylko głupi dzbanek - powiedziała ze spokojem do Joy i wstała od stołu, chcąc pozbierać kawałki naczynia. Jednocześnie zbliżyła się do zwierząt z karcącym spojrzeniem. - No już, sio, bo jeszcze pokaleczycie sobie łapy, czy... odnóża. Tam. - Wskazała ręką wolną od mebli część pomieszczenia, gdzie nad głowami wisiały tylko suszące się zioła. Zebrała kilka większych odłamków dzbanka i położyła je na stole, wracając jednocześnie do Joy.
- To na pewno nie będzie jedno spotkanie. - Porzuciła temat dzbanka. - Dlatego możemy zacząć już jutro. Spotkajmy się przy Loży Śnieżnego Leoparda w Hoelbrak w południe. Co Ty na to? - Posłała kobiecie uśmiech okraszony pytającym spojrzeniem.