Mordremoth - Leże Smoka!

Opasłe w tomy półki i walające się wszędzie pergaminy. Tutaj trafiają zakończone przygody.
aiwe_database

Mordremoth - Leże Smoka!

Nieprzeczytany post autor: aiwe_database »

Członkowie Leth Mori Aiwe poprzez Gildyjna Inicjatywę, oraz wezwania ogólne zostali wezwani do ostatecznego ataku na Mordremotha. Każda osoba dostała dowolność, czy będzie iść jako członek swojego zakonu, czy członek Gildii. W tym przypadku przynależność nie miała znaczenia. Liczyła się każda para rąk czy łap.

Wstawał nowy świt. W oddali na południu ponad koronami drzew widać było czasami wijące się cielsko smoka, oraz jego ciche pomrukiwania. Obecni w obozie Sylvari czuli jego silne nawoływanie. Drogowskaz raz po raz błyskał, gdy nowe siły przybywały na miejsce.
Aiwe otrzymali jeden z namiotów do własnej dyspozycji. Obecnie przygotowywali sie do walki. Wkrótce mieli otrzymać rozkazy.
aiwe_database

Re: Mordremoth - Leże Smoka!

Nieprzeczytany post autor: aiwe_database »

Marius stał przy północnym wyjściu z początkowego obozu i poprzez kryształ pancernej maski uważnie spoglądał na dżunglę. Z tyłu oddział, z którym dotarł aż tutaj, pomału rozchodził się do formowanych oddziałów. Dawny zwyczaj nakazywał, aby przynajmniej jeden weteran dołączał do nowych. Tak oto Porzucona Nadzieja po raz kolejny bez słowa zakończyła wspólne działania. Widział zwarte oddziały swojego zakonu stojące w równych szeregach. Wiedział, że stopień i pozycja pozwoliłaby mu na dołączenie do dowolnego z nich, ale nie chciał sprawiać kłopotów poszczególnym dowódcom, którzy by się bali podejmowania decyzji mając go za plecami. Odwrócił się i podszedł do skromnego namiotu, gdzie rozłożył swoje rzeczy, by dokładnie wszystko sprawdzić przed rozpoczynającym się starciem. Ściągnął maskę, by w pierwszej kolejności sprawdzić właśnie ten element wyposażenia. Dokładnie zbadał, czy kryształy zasilające stabilnie siedzą w gniazdach oraz czy systemy filtracyjne nie mają jakiejkolwiek nieszczelności. Po wymianie jednego kryształu na nowy położył hełm po swojej prawej stronie. W pancerzu dokładnie sprawdził i naoliwił wszystkie skórzane paski i rzemienie. Jeden z nich musiał wymienić. Dokładnie sprawdził czy folgi ciężkiego pancerza pracują poprawnie i czy nity sie nie poluzowały. Na wszelki wypadek między kazda folgę skrupulatnie nałożył warstwę lekkiego smaru, by kompozytowe płyty płynnie zachodziły na siebie. Niemal z namaszczeniem odkładał ciemne, oksydowane płyty obok sprawdzonej już maski.
W rękawicach wymienił wewnętrzne pierścienie, które uniemożliwiały broni na swobodne wyślizgnięcie się z ręki na nowe ze specjalnie przygotowanymi wyżłobieniami. Gruby pas nośny zawierający polowe wyposażenie postanowił sprawdzić na samym końcu. Przedostatnią rzeczą , która pieczołowicie przygotował była zapewniająca dodatkowa osłonę kurtyna. Długa, gruba szata wzmocniona skóra i kompozytowymi taszkami. Ta prosta konstrukcja uniemożliwiała splatanie nóg a jeżeli wojownik byl w ruchu zdawała się odbijać lekkie strzały. Pas z ekwipunkiem dodatkowym sprawdził równie metodycznie co wszystkie części pancerza. Apteczkę uzupełnił już rano, manierka wymyta i osuszona została napełniona wytrawnym winem zmieszanym z sokiem z cytrusów i wodą. Dla pewności dorzucił jeszcze dwie kostki cukru. Racje żywnościowe. Brunatna masa składająca się z wielokrotnie mielonego, prasowanego i suszonego mięsa zmieszanego z łojem, orzechami, miodem i przyprawami, czekały ułożone równo w natłuszczonym papierze.
Miecz i ciężki sztylet zostały przez wojownika naostrzone. Staranie sprawdził, czy jelec nie posiada luzu, oraz czy oplot na rękojeści trzyma się pewnie. Tak samo dokładnie sprawdził rozkładaną lotnie, która posługiwał się w tej dżungli. Może nie był asem w jej użyciu, ale służba w eskadrze dala mu dobre podstawy do operowania tym środkiem transportu.
Naciągnął na siebie pikowane nogawice, oraz kurtę i powoli i dokładnie je zasznurował. Może inni woleli, gdy ktoś pomagał przy zakładaniu ciężkiego pancerza, jednak Marius nauczył się już dawno robić to sam.
Pancerne, folgowe trzewiki jako pierwsze zostały połączone z odpowiednimi pasami pikowanej nogawicy, nastepnie za pomocą przednich pinów doczepił obydwie nagolennice i dokładnie zacisnął zamykające je paski. Dokładnie zamocował miski nakolanków dosznurowujac je do pikowanej nogawicy i dopinając do założonych poniżej nagolennic. Nabiodrniki doczepił do spodniej części pikowanej kurty i po zamknięciu klam opinających uda przeszedł się parę razy przed namiotem, by sprawdzić, czy całości dobrze pracuje i układa się jak należy.
Następnie połączył naplecznik z kirysem zostawiając niezapięty tylko lewy bok obydwu plyt. Do górnych płyty doczepił pasami naramienniki, bu moc potem narzucić całość za jednym razem. Kompozytowe karwasze i nałokietniki inaczej niz w przypadku osłony nóg stanowiły pojedynczy element trzymający się na dwóch rzemieniach w okolicach łokcia i zapinanej anatomicznie płycie na przedramieniu. Narzuciła na siebie kirys wraz z naramiennikami i po zapięciu mocowania na lewym boku przyczepił naramienniki do swoich rąk. Wykonał parę skłonów i przewrotów, by ponownie sprawdzić czy kompozytowe płyty pasują do siebie. Gdy był już usatysfakcjonowany zaczepił kortynę i chroniące dodatkowo biodra taszki. Na całość nałożył pas z oporządzeniem. Po szczepieniu sztyletu i miecza na swoich miejscach zawiązał białą szarfę na prawym ramieniu i założył rękawice. Z maska pod ramieniem wyszedł z namiotu w stronę placu apelowego. Spojrzał po obozie i ruszył powoli na wyznaczone miejsce czując, ze zaraz obok pojawi się ktoś niezwykle ważny dla niego.
aiwe_database

Re: Mordremoth - Leże Smoka!

Nieprzeczytany post autor: aiwe_database »

Czuła się nieswojo.
To było widać na pierwszy rzut oka.
Odkąd pamiętała walczyła ze zwięrzęcymi towarzyszami u boku. Nie w regularnej kompanii i nie w wojennych wyprawach było jej miejsce.
Od jakiegoś czasu jednak oswajała się z towarzystwem innych w walce.

Bractwo.
Osoby z którymi związała los. A teraz to Ci, z którymi przyjdzie jej walczyć ramię w ramię w tak wielkiej sprawie.

Spojrzała na niebo i wierzchołki drzew po czym przymknęła oczy i wciągnęła powietrze przesycone odległym zapachem dżungli.
Zmysł powonienia zwodziły teraz inne, bliższe zapachy.
Broni. Specyficznego zapachu namiotów i impregnowanych pakunków. Leków i opatrunków przygotowanych w medycznych namiotach. Przybywających z każdego zakątka znanego i zmobilizowanego kawałka świata.
Ktoś tam przygotowywał niewielki posiłek, ktoś inny doglądał zwierząt.
Uśmiechnęła się wiedząc, że wielu łowców i ich przyjaciół ruszy razem z nimi.
Jeszcze jedna rzecz była wyczuwalna na równi z zapachami które ją otoczyły.

Emocje.

Czuło się je pod skórą i w kościach.
Napięcie brało we władanie każdy nerw gdy wychodząc z drogowskazu ogarniał Cię nie otępiający rozgardiasz, lecz poważne spojrzenia, spokojne ruchy weteranów i dowódców. Cisza i oszczędność działań.
To nie było zwykłe polowanie.

Westchnęła i gwizdnęła cicho. Robaczek zaszemrał wśród kamieni i pomknął przeszukać pobliskie zarośla z małych żyjątek w ostatnich chwilach beztroski. Podrzuciła na ramie worek pełen ekwipunku oraz zapasów które jeszcze tego ranka dwukrotnie przejrzała i ruszyła w stronę namiotu z widocznym emblematem Leth Mori Aiwe.

Wolała walczyć pod sztandarem i wśród tych którzy byli dla niej rodziną bardziej niż ktokolwiek wcześniej.
U boku tych którzy znaczyli dla niej najwięcej.

Przed niewielkim namiotem nieopodal stał Marius.

Na jej twarzy zagościł wraz spokoju i pewności który po chwili przerodził się w drapieżny uśmiech gdy rzuciła na ziemię torbę i spokojnym krokiem podeszła do niego. Szarości stroju tak odmienne od codziennych czerwieni w którym ruszała na polowania maskowały pancerz nie utrudniający ruchów i wystarczająco chroniący ciało w walce.
Odrzuciła kaptur spod którego rozsypały się na plecach długie czerwone pasma włosów.
Zatrzymując się i stając z nim ramie w ramię spojrzała na dostrzegalny w oddali cień smoka.

- Zawsze chciałam zapolować z Tobą na grubszego zwierza - przeciągnęła się poprawiając ochraniacze. Spojrzała na widoczną na jego ramieniu białą szarfę i uśmiechnęła się lekko.
aiwe_database

Re: Mordremoth - Leże Smoka!

Nieprzeczytany post autor: aiwe_database »

Mówiono, że czeka ich prawdziwa walka, że mogą przepłacić swoją decyzję życiem, własnym lub towarzyszy, jednak niewielu to zniechęciło. Każde z nich przygotowywało się przed tym dniem w inny sposób. Srebrnooka na długie godziny znikała w Ogrodach, gdzie próbowała wyciszyć się i odpocząć po ostatnich wydarzeniach, podczas kiedy jej broń spoczywała w dobrych rękach Kowala. Siedząc pod rozłożystymi koronami drzew, ostrzyła swój sztylet i ozdabiała promienie strzał zieloną nicią. Innym razem znikała w swojej chatce, poza Siedzibą, gdzie przygotowywała fiolki z roślinną trucizną, w której planowała moczyć groty strzał. Oznaczyła je czerwonymi wstęgami, by nie pomyliły się jej z flakonikami, gdzie miała napary regenerujące i ziołowe papki na rany. W jej zapasach nie zabrakło innych, przydatnych rzeczy. Tobołek, który zamierzała ze sobą zabrać był wypełniony suszonym mięsem, owocami, bandażami, a także solidną liną. Zabrała ze sobą również bukłak z wodą i woreczek z suszonymi ziołami. No i Szarego. Nie mogło go przy niej zabraknąć.

Siedziała przy jednym z namiotów, podając swojemu wilkowi kawałek suszonego mięsa. W ciszy i głębokim zamyśleniu wpatrywała się przed siebie, chłonąc wszystkimi zmysłami nieznane. Miała na sobie lekki, ciemnobrązowy pancerz ze skóry, umocniony szczególnie na poziomie klatki piersiowej oraz ud, a jednocześnie nie utrudniający poruszania się. Tylko na lewym przedramieniu miała wiązany karwasz, prawy pokrywała cienka skórka pancerza. Na twarzy nie miała swojej maski, ta spoczywała na jej kolanach, gotowa do założenia. Jasne włosy Zlatej były splątane w warkocz, który spoczywał na plecach łowczyni. Była gotowa. Przygotowana nie tylko fizycznie, ale również psychicznie.
Niewielu wiedziało, o czym myślała jasnowłosa łowczyni. Nie była z nikim bliżej, nie dzieliła się własnymi przemyśleniami. Jedynie Owial, Ogrodnik mógł czasami dostrzec wrażliwość w Srebrnookiej, kiedy z uwagą i troską opiekowała się roślinnością. Teraz, kiedy ktoś na nią spojrzał mógł dostrzec spokój wypisany w jej oczach. O czym myślała? Czy to, co miało nadejść było dla niej ważne? Tego nie wiedział nikt poza nią.
aiwe_database

Re: Mordremoth - Leże Smoka!

Nieprzeczytany post autor: aiwe_database »

Przechadzał się po rozbitym obozie. Zadeklarował, że będzie walczyć pod sztandarem Gildii. Zdążył już sprawdzić stan swojego uzbrojenia, dokonać potrzebnych napraw oraz działań konserwacyjnych. Zdołał też przygotować sobie niezbędny zestaw przedmiotów, pożywienia i leków, które mają pomóc mu przetrwać nadchodzącą bitwę. Sporo czasu spędzał na szlifowaniu walki sztyletami, ćwiczenia te przerywał tylko po to, aby móc się zająć udoskonalaniem swojej celności przy oddawaniu strzałów z pistoletów, trenując zarówno pojedyncze, mierzone długo strzały, jak i całe nieprzerwane serie - nie wiedział, kiedy każda z tych umiejętności może mu się przydać.

Przemierzając kolejne ścieżki, które wytyczały przerwy pozostawione między namiotami, twarz jego pozostawała poważna, bez emocji. Nikt, kto nie znał go bliżej, nie był w stanie rozszyfrować jego myśli. Powód tej pokerowej wręcz prezencji nie był jednak spowodowany myślami o wielkiej bitwie, pokonaniu smoka, ratowaniu świata. Wiedział, że misja ta nie jest zabawą, że wraz ze złożeniem podpisu pod ogłoszeniem Mariusa Rose być może przy okazji właśnie wypisał również na siebie wyrok śmierci. W normalnych okolicznościach pewnie zastanawiałby się nad tym dłużej, spróbował tę decyzję odłożyć, przeczekać. W tym wypadku nie mógł jednak zachować się inaczej: gdy podszedł do Tablicy Ogłoszeń, by kolejny raz odczytać treść ogłoszenia i ujrzał ten podpis... Nie mógł postąpić w inny sposób...

Mijając kolejny namiot zatrzymał się i rozejrzał. Mimo, iż w obozie pojawiało się coraz więcej znanych mu twarzy, do tej pory nie dane mu było jeszcze zobaczyć "powodu", z którego się tutaj znalazł.
aiwe_database

Re: Mordremoth - Leże Smoka!

Nieprzeczytany post autor: aiwe_database »

Odkąd dostała się do bractwa, trzymała się lekko na uboczu, brała udział w misjach, ale nigdy tak aktywnie jakby chciała.
Teraz nadszedł ten dzień, by na prawdę pokazać, na co ją stać.
Przed dzień wyprawy całą dobę spędziła w bibliotece, szukając informacji na temat smoka z którym będzie musiała się zmierzyć. Nie były to teksty, które napawają entuzjazmem, z każdym przeczytanym zdaniem strach ściskał jej serce, jednakże zdeklarowała się, że ramię w ramię z gildią, stanie na miejscu bitwy. Następnego dnia stanęła nad rozłożonymi broniami i z zastanowieniem studiowała każdą z nich
- sztylet ma za krótki dystans - mówiła pod nosem
- reszta też mi nie pasuje - mruczała dalej
Wtedy jej wzrok padł na kostur
- to będzie dobry wybór - chwyciła go do ręki i oglądała z każdej strony sprawdzając, czy nie ma czasem uszkodzeń, bądź pęknięć, gdy stwierdziła, że kostur nadaje się na wyprawę, przytwierdziła go do pleców i wyszła z pokoju zostawiając totalny bałagan.
Nie chciała udawać się na skróty, więc całą drogę do obozowiska, przeszła.
Podziwiając otaczającą ją przyrodę zapominała o strachu, który za każdym razem, jak wspomniała sobie treść książek i zwoi, oplatał jej serce. Przybyła do obozu już nieco zmęczona, dni drogi pozostawiły na niej swoje piętno, zmęczona i zakurzona rozejrzała sie po obozowisku, przy jednym z namiotów zauważyła Złatą siedzącą ze swoim wilkiem, w oddali Mariusa i podchodzącą do niego Joy, oraz Varrusa, który rozglądał się z kamiennym pyskiem po obozowisku. Pomimo zmęczenia uśmiechnęła się przelotnie i podążyła w stronę kręcącego się popielca.
aiwe_database

Re: Mordremoth - Leże Smoka!

Nieprzeczytany post autor: aiwe_database »

Już kilka metrów od obozu stała ściana. Ściana żyjącej, oddychającej, jadowicie zielonej roślinności. Każdy choć nikły podmuch wiatru sprawiał wrażenie jakby nieprzebyte chaszcze oraz pnącza zwieszające się z wiekowych, ogromnych drzew wiły się i złowrogo szeleściły. Gałęzie rozpościerały się nad obozem chcąc wchłonąć miejsce, które przywłaszczył sobie Pakt. Dżungla pragnęła uleczyć ranę jaką był obóz na jej bezkresnym organizmie i zniszczyć najeźdźców.
Czy cała ta skumulowana nienawiść była sprawką smoka? Dumał Sylvari siedzący pod wielkimi zielonymi liśćmi o czerwonawych żyłkach krzewu rosnącego tuż obok obozu. On sam, jak i jego zbroja częściowo zrobiona z żelaznej kory sprawiały, że skryty pod krzakiem był prawie nie do zauważenia. Jego samotnia i bliskość roślin przynosiły ukojenie. W obozie kręciło się zbyt wiele tych pokrętnych i zakłamanych Asur jak na jego gust. Do tego jeśli chabrowe oczy go nie myliły w obozie zauważył hrabinę Koszmarytów. Nie miał już sił unikać towarzystwa z którym przyszło mu współpracować, szczególnie kiedy ból głowy w tym miejscu przyprawiał o mdłości jak nigdzie indziej w dżungli.
Teraz, kiedy w spokoju mógł skupić cię na sprawdzaniu ekwipunku dudnienie i basowy głos na chwile zelżały. Wokół siebie Owial rozłożył zawartość plecaka. Drewniana manierka z wodą leżała tuż obok lnianych, kolorowych, małych woreczków. W każdym z nich znajdowało się po kilkanaście niezwykłych ziarenek, które w zależności od koloru woreczka miały inne zadanie. Ogrodnik dokładnie wyselekcjonował najlepsze z jego hodowli i już tygodnie przed wyprawą wlewał w nie tyle magi ile tylko udało mu się skumulować. Obok niego leżał wyczyszczony już drewniany kostur. Jedyna broń dzięki której mógł on uzewnętrzniać swoją magię strażniczą. Sprawdziwszy uprzęże i mocowania w lotni, którą podarował mu jeden z członków bractwa, a której do tej pory nie było mu dane przetestować, zadowolony z efektów zjadł kilka suszonych owoców zabranych na podróż. Powoli zaczął pakować wszystko z powrotem do plecaka, nasłuchując odgłosów z obozu, które zwiastowałyby wymarsz.
aiwe_database

Re: Mordremoth - Leże Smoka!

Nieprzeczytany post autor: aiwe_database »

Gdy tylko ujrzał Kaeiles idącą w jego stronę, w jednej chwili się rozpromienił. Od razu ruszył w jej kierunku, aby przytulić ją na powitanie.

- A jednak przybyłaś... - powiedział tylko, po czym obdarował ją pocałunkiem.

Nie przestał się jednak niepokoić, wszak wciąż czekała ich ciężka walka ze smokiem. Mimo tego i tak dało się zauważyć, iż od momentu pojawienia się Kae w obozie Varrus wyglądał na nieco spokojniejszego i nie tak spiętego, czy to towarzysząc jej podczas przechadzek, czy też zajmując się innymi aktywnościami.
aiwe_database

Re: Mordremoth - Leże Smoka!

Nieprzeczytany post autor: aiwe_database »

Gdy zjawili się w obozie pierwsze promienie słońca padały na rozłożone dookoła namioty. Poranek był chłodny, ale bezwietrzny. Dżungla była dziwnie cicha, zdawała się szykować w równym stopniu, co najeźdźcy - Mordremorth wiedział, że to będzie ostatnia bitwa i był pewny swojej wygranej.

Przez ostatnie kilka dni przygotowywali pieczołowicie swój ekwipunek. Nowe ostrza od Olafa były wyjątkowo dobrej jakości, stary kowal widocznie również chciał się przyłączyć do walki na swój sposób, bo w ostatnich dniach przeszedł sam siebie produkując ekwipunek dla gildii.
Ravael w sporej torbie podróżnej niósł cały swój arsenał. Dwa krótkie miecze, cztery solidne sztylety do walki w zwarciu, osiem zestawów strzałek z mocną linką i tyle noży do rzucania ile się zmieściło do torby. Dwa pistolety z ostrzem, trzy paczki solidnie wykonanej amunicji i kilkanaście naboi dymnych. Na plecach miał krótki łuk i kołczan ze strzałami z przytwierdzonymi ładunkami wybuchowymi. Zmodyfikował swoją zbroje tak, żeby była lżejsza i mniej ocieplona. Starannie odświeżył karwasze, naramienniki, nagolenniki i ochraniacze na uda zrobione z lekkiego stopu mithrilu, powymieniał skórzane łączenia i elementy, które zniszczyły się lub wypaczyły podczas stoczonych walk. Wszystkie pasy i schowki na noże i sztylety zostały przesmarowane, tak żeby bez problemu można było korzystać z całego arsenału podczas walki, ale były na tyle ciasne, że ostrza nie wypadały z nich.
Mało kto widywał Ravelę w stroju, jaki miała na sobie. Zamiast zwiewnej sukienki w "kolorowych" odcieniach czerni miała na sobie bardzo lekką czarną zbroje skórzaną, dopasowaną i praktyczną. Ochraniacze z utwardzanej skóry na ramieniu, przedramionach i kolanach nie ograniczały ruchu, ale zawsze zapewniały jakąś ochronę. Niosła ze sobą swoje dwa ulubione sztylety, które na przestrzeni lat zdążyły przesiąknąć jej magią. W torbie z innymi zapasami, oraz przy zbroi miała również kilka mniejszych noży i ostrz, które mogą się przydać w dżungli.

Przeszli obok obozu zostawiając swoje torby przy namiocie,który był wyznaczony dla ich gildii i ruszyli kawałek przed siebie. Wiedzieli, że starannie przygotowany ekwipunek i umiejętności nabyte przez lata nie przygotują przedstawicieli ich rasy przed największym zagrożeniem tej wyprawy. Byli w dżungli już wcześniej i widzieli jakie to uczucie. Wiedzieli jak to jest gdy ktoś siłą wchodzi im do głowy i próbuje narzucić swoją wolę. Wiedzieli też jak sobie z tym poradzić, ale głos w tym miejscu był dużo głośniejszy i bardziej natarczywy. Stanęli kawałek za obozem patrząc w stronę gdzie znajdował się Smok.
Zew Bestii był potężny, mącił w głowach i zagłuszał myśli. Nawoływał do siebie, kazał im służyć i zabijać wszystkich dookoła. Na szczęście mieli na to swój sposób - metodę dostępną wyłącznie dla bliźniaków tak mocno połączonych przez sen jak oni. Skupili się na swoim głosie na wzajem. Jedyne co słyszeli to ich myśli, ich uczucia, obawy, dążenia, cele, tajemnice i pragnienia - Ich - nie Mordremortha. Gdy tylko smok chciał wejść do umysłu jednego, drugie zagłuszało jego głos zanim stał się groźny. Stali tak przez chwilę do momentu aż zestroili się wystarczająco.

-Powinno wystarczyć.- Powiedział Rav patrząc w stronę smoka.
-W razie czego zacznę nucić w myślach zbereźne piosenki weselne nornów. -Kobieta uśmiechnęła się szeroko. - Nie ma szans, żeby zamieszał nam wtedy w głowie.
Ravael zaśmiał się, a zawtórował mu cichy pomruk smoka w oddali.

-Chyba jest wściekły... - Rzuciła Ravela przenosząc wzrok na brata.
-Już nie długo. - Odpowiedział nie odwracając wzroku od bestii.
aiwe_database

Re: Mordremoth - Leże Smoka!

Nieprzeczytany post autor: aiwe_database »

Latarenka zwisająca na końcu laski nekromantki pulsowała bardziej niż kiedykolwiek. Ilość magii unosząca się w okolicy była wyjątkowo wysoka i odczuwała to każda istota. Kruczoczarne loki Vae ocierały się o policzki dziewczyny, ale teraz nie zwracała na to uwagi. Nic nie liczyło się tak bardzo jak skupienie przed największym starciem w jakim brała udział. Teraz już nie sprawdzała ekwipunku, nie lustrowała zawartości toreb, tym zajmowała się wcześniej. Wsłuchiwała się teraz w dudnienie dochodzące z oddali. To powód dla, którego wszyscy się tu zebrali. Cel był prosty. Przetrwać dłużej niż ON. Każdy będący w obozie walczył dla kogoś albo dla idei. Ona nie miała niczego oprócz swego ekwipunku, traktowała to jako kolejne zlecenie, swoją drogą zapłata nie była pewna, a ryzyko ogromne. Nie zastanawiała się teraz dlaczego zaryzykowała, chociaż nigdy tego wcześniej nie robiła. W swojej pracy onejromantki wciąż miała styk ze śmiercią i to już jej nie paraliżowało od dawna, ale pierwszy raz będzie miała przed sobą uosobienie śmierci. Istotę stworzoną do wyniszczenia wszystkiego co staje na jej drodze. Bała się, że zacznie słyszeć głosy jak podczas transu, że nie zdoła tego opanować, że pochłonie jak gąbka strach i rozpacz wszystkich unicestwionych przez Niego... i to będzie dla niej zbyt wiele. Jednak strach nie paraliżował dziewczyny... przynajmniej jeszcze nie teraz
aiwe_database

Re: Mordremoth - Leże Smoka!

Nieprzeczytany post autor: aiwe_database »

Inferno klęczał mając przed sobą parę mieczy, sztylet oraz parę pakunków. Jego codzienny szata została zamieniona na kaftan nie krępujący ruchów. Sam Popielec powoli podnosił każde z przedmiotów i chwilę im się przyglądał nim umieścił na swoje miejsce. Każdy z mieczy znalazł swoje miejsce przy boku, sztylet przy pasie z tyłu, medalion gildii wyciągnięty z jednego z pakunków na szyje, sakwa z jedzeniem przy pasie. Gdy Mesmer rozpakował ostatni pakunek, jego oczom, ukazała się jego nierozłączna para rękawic. Inferno z namaszczeniem założył rękawice i zamknął oczy. Miał jeszcze trochę czasu, to też postanowił oczyścić umysł, który był jego najważniejszą bronią. Wdech i wydech, wdech i wydech, wdech i wydech, każda myśl przeszkadza, każdą myśl trzeba usunąć, zepchnąć na bok i zamieść pod dywan, na potem, by przez najbliższy czas nie przeszkadzała. W walce nie potrzebna jest myśl, a instynkt i wyuczone ruchy... Piekielnie mu się nie chciało to być. Najchętniej ruszyłby, gdzieś z dala od tego zgiełku i problemów. Najlepiej do karczmy, by poczekać na resztę. Popielec otworzył oczy, wzdychając. Wypada, by radny pojawił się w miejscu, gdzie jego towarzysze będą szafować swoim życiem w imię wyższych celów, to też w końcu wstał i ruszył mniej więcej do centrum obozu, by tam poczekać na rozwinięcie się wypadków.
aiwe_database

Re: Mordremoth - Leże Smoka!

Nieprzeczytany post autor: aiwe_database »

Wiedziała, że do świtu będzie jedyną osobą na tych murach. W piekarni na dole zaczęło się pieczenie chlebów na poranek. To jedyne miejsce, gdzie król, chłop byli tak blisko siebie. Łączył ich ten chleb. Zapachy z piekarni zawsze przywoływały wspomnienia, których nie chciała akurat teraz analizować. Ostatni raz spojrzała z góry na miasto powoli budzące się do życia po nocnych hulankach. Lwie Wrota, niczym serce Tyrii, pulsowały swoim własnym rytmem. Odetchnęła ostatni raz, zastanawiając się, czy zabrała ze sobą cały potrzebny ekwipunek. Wymieniała w myślach: "Lotnia, miecz prabababki, dwa krótkie miecze, wzmacniające magiczne batoniki sąsiadki, starej babuli-asurki spod jedenastki. Napar ziołowy w manierce przy boku."
Spojrzała na swój lekki strój, nie krępujący ani ruchów, ani przepływu magii. Nie zapomniała o solidnych, kutych buciorach i mocnych rękawiczkach.
- Obyś przeczytał mój list, ukochany i obyśmy spotkali się ponownie, ale w lepszej Tyrii. - wymówiła słowa cichutko, niczym mantrę, jakby chciała na chwilę iluzją okłamać czas. Zeskoczyła sprawnie z muru i ruszyła jedynie znaną sobie drogą na spotkanie z wyzwaniem godnym legendy.

Gdy zjawiła się w obozowisku, z ulgą odnotowała obecność członków swojej gildii. Oni nigdy nie zawodzili. Jeśli przyjdzie umierać, to w zacnym gronie. Uśmiechnęła się nonszalancko i ruszyła w stronę przeznaczonego dla Leth mori Aiwe namiotu.
aiwe_database

Re: Mordremoth - Leże Smoka!

Nieprzeczytany post autor: aiwe_database »

Obrazek

Wszystkie siły zostały zebrane. Członkowie ekspedycji zebrali się w jednym miejscu.
Na północ będzie podążać karawana z narzędziami do budowy obozów. Widać, że ofensywa będzie przypominała szachy. Powolne i sukcesywne zdobywanie przewagi ma zapewnić sukces całej wyprawie.
Po chwili członkowie Leth mori Aiwe otrzymali swoje pierwsze zadanie. Będzie ochraniać tyły karawany.
Członkowie Aiwe widzieli jak trzecia część sił zboczyła nieco na południe, by dzięki powietrznym kominom zebrać nieco zapasów. Słychać było odgłosy walki i dalekie porykiwania. Mordremoth wyczuwał siłę uderzenia i wszyscy czuli, że za chwile rzuci na ekspedycję swoje siły.
Ścieżka wiła się pomiędzy prastarymi drzewami. Po niedługim czasie karawana rozciągnęła się niebezpiecznie.

Przód karawany dotarł już na rozległa polanę. Wtedy siły Mordremotha zaatakowały. Posród gęstej dżungli wyłoniły się nagle leśne istoty kierowane silna wolą smoka.
- Za Mordremotha!
Rozległ się okrzyk bojowy.
Dwóch Lansjerów dosiadających przerośniętych raptorów spięło swoje wierzchowce i ruszyło na Mariusa i Joy.
Czterech łuczników namierzyło Ravaela i Ravaelę
- Dołączcie do swojego stwórcy!
Obydwoje Sylvari poczuli jak od łuczników do ich pozycji kumuluje się śmiercionośna energia. Strzały zostały wypuszczone.
Stado małych raptorów wyłoniło się z drugiej strony i z dzikim piskiem ruszyło na Owiala. Ich małe ząbki połyskiwały złowieszczo.
W stronę Keailes i Varrusa ruszyło dwóch uzbrojonych w młoty mordremów. Ich ciężkie drewniane pancerze trzeszczały z każdym krokiem. Jeden już zmachał się młotem i posyła w stronę pary falę sejsmiczną.
Vaeczka zobaczyła jak z lasu tuz obok niej wyłania się wysoki na ponad trzy metry modrem z kosturem i zaczyna takc silne zaklęcie. Po jego prawej i lewej stronie pojawiło sie dwóch kolejnych lansjerów. Jeden ze swojej lancy posłał ogień w Inferna i Zlaty a drugi unosząc się w siodle wymierza cios w Aksunamun.

Rozpoczęła się walka!
aiwe_database

Re: Mordremoth - Leże Smoka!

Nieprzeczytany post autor: aiwe_database »

Marius ugiął lekko nogi w kolanach. Silniejszy świst od strony filtrów maski świadczył o tym, że płuca wciągają potężna dawkę powietrza.
Miecz zapłonął lodowym ogniem. Mięśnie wojownika napięły się. Lewa noga wystrzeliła w bok by pociągnąć za sobą całe ciało. Cały impet wspomaganego ruchem został przekazany w dwuręczne ostrze. Te nabrało silnej rotacji i obracając się ze świstem poleciało w stronę nóg obydwu szarżujących bestii. wykorzystując energie skumulowaną w ciele rzucił się przewrotem w lewo by uniknąć impetu szarży jeżeli jego akcja się nie powiedzie.
Biała szarfa na ramieniu zafurkotała na wietrze jak skrzydła wściekłego motyla. Ruch ciężkich płyt poruszających się w folgach zaczął śpiewać bitewną pieśń.

Nie chciał krzyczeć ostrzeżeń. Każdy wiedział na co się pisał.
aiwe_database

Re: Mordremoth - Leże Smoka!

Nieprzeczytany post autor: aiwe_database »

Zapach dżungli oszałamiał i pobudzał zarazem. Wyostrzały jej się zmysły. Nawykłe do polowania ciało nabierało zwierzęcej sprężystości. Wyczuwała obecność Robaczka gdzieś z prawej strony polany wśród zarośli.
Jej prawie bezgłośny gwizd nakazywał mu atakować plując jadem na jaszczura.

Lekko odbiła się stopami od ziemi w tył w chwili gdy Marius zbierał się w sobie do rzutu mieczem.
Nie chciała mu zawadzać.
Jeźdźcy byli tak silni jak ich "rumaki" wiec wiedziała, że muszą skupić się na nich w pierwszej kolejności.

Skupiła się odskakując z ewentualnego toru biegu bestii na wypadek gdyby rzut miecza ich skutecznie nie zatrzymał.
Starała się znaleźć nieco osłony dopadając silnym odskokiem któregoś z drzew na wypadek gdyby ktoś z grupy chciał użyć na atakujących jakiegoś "szeroko zasięgowego" ataku.
W takich chwilach działy się rzeczy nie zawsze racjonalne i trudne do przewidzenia.

W momencie odbicia w lewo mężczyzny, podrzuciła napinając płynnie swoją "krabową bestyjkę" wstrzymując oddech na ułamek chwili. Moment w którym cięciwa dotknęła jej pliczka uwolnił jej cichy oddech i w niebo poszybował w błyskawicznym tempie deszcz strzał skierowany na dwie sylwetki wrogów tak by nie sięgnął współwalczących ani karawany.
Chciała ich spowolnić oraz oszołomić by dać moment mieczowi Mariusa na powrót i przygotowanie się do następnego ataku.

Była świadoma, że konwój wie co w takich wypadkach ma robić i oglądanie się na innych może wyjść tylko na złe.
Jednak nie potrafiła opanować doświadczeniem podbudowanego nawyku ochrony innych i krzyknęła do woźniców przy wozach.

- Kryć się!
ODPOWIEDZ

Kto jest online

Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 6 gości