Aktualne laboratorium dzieli się na trzy części:

BOK (Blok Organizacyjno-Komunikacyjny) — jedyna część znajdująca się na powierzchni Miasta Aiwe, a nie głeboko pod nią, i jedyna, do której dostęp ma każdy członek bractwa. Zajmuje budynek starego laboratorium i z założenia jest miejscem, gdzie można przyjść, by poprosić technologów o wykonanie czegoś, bądź oficjalnie porozmawiać z nimi w innych sprawach.
Główny Kompleks Badawczy — zbiorcza nazwa dla pomieszczeń, będących miejscem codziennej pracy technologów. Znajdują się w wykutych, skalnych salach położonych dwieście stóp pod miastem. Składa się nań CORE (Centralny Obszar do Rozmów o Eksperymentach), laboratoria ogólnego zastosowania, gdzie technolodzy mogą wykonywać większość co bardziej standardowych zadań oraz kilka dodatkowych sal, które są adaptowane na specjalistyczne laboratoria w zależności od aktualnych potrzeb i możliwości.
TRASH (Tymczasowe Rezerwy Automatów i Sprzętów Historycznych) — archiwum laboratorium Aiwe, gdzie przechowywane są dzieła technologów nie będące obecnie w użyciu. Usytuowane jest w ogromnym systemie jaskiń pod miastem Aiwe na głębokości jeszcze większej, niż Główny Kompleks. Członkowie bractwa mają dostęp do informacji o urządzeniach przechowywanych w TRASHu (o ile dane na temat jakiegoś nie zostały utajnione) za pośrednictwem zlokalizowanego w BOKu terminala oraz papierowej dokumentacji.

Dostęp do pomieszczeń laboratorium jest przyznawany technologom za pomocą specjalnych kluczy. Klucze są spersonalizowane i połączone z bazą danych systemu zabezpieczeń laboratorium

Obecnie w Głównym Kompleksie znajdują się następujące specjalistyczne pracownie:

5 wolnych pracowni

---

Jedyna część Laboratorium Aiwe znajdująca się na powierzchni Miasta Aiwe i jedyna, do której panuje wolny wstęp. Zajmowana przez BOK przestrzeń stanowiła niegdyś całość Laboratorium. Wejście do niego stanowią chowające się w ścianie budynku, mechanicznie otwierane wrota.

Na lewo od wejścia znajduje się biurko i dwa regały. Jeden zawiera papierową dokumentację TRASHu, drugi natomiast szereg ksiąg, planów, schematów oraz instrukcji pochodzących z najróżniejszych części Tyrii. Na biurku znajdują się natomiast przybory do pisania i rysowania, a także ryza papieru, które pozwalają technologom lub odwiedzającym przelewać swe pomysły na papier.

Na prawo od wejścia znajdują się dwa asurańskie komputery. Jeden stanowi terminal, który pozwala na przeglądanie urządzeń przechowywanych w TRASHu. Choć nie tylko, jako że można znaleźć w nim informacje dotyczące różnych nowinek technologicznych z całej Tyrii. Drugi komputer ma bardziej wszechstronne zastosowanie niż tylko przeglądanie bazy danych, jako że na przykład pozwala on na podłączanie maszyn, modyfikację oprogramowania i wiele innych.
Na wprost od wejścia natomiast znajduje się statua smoka. W przeciwieństwie do dawnych czasów, z jego nozdrzy nie bucha już mgła, dzięki czemu wnętrze pomieszczenia sprawia znacznie przyjemniejsze wrażenie. Nie znaczy to, że rzeźba zmieniła się w zwykłą ozdobę. Przeciwnie wręcz. Po modernizacji, ukryta wewnątrz statuy maszyneria pozwala upoważnionym do tego osobom przedostać się do Głównego Kompleksu Badawczego.

---

Znajdujący się poniżej Głównego Kompleksu Badawczego skomplikowany system korytarzy i jaskiń, wzdłuż których porozmieszczane są komory, które służą jako przechowalnie sprzętów.

Po zejściu po w dół, otwarciu i przekroczeniu wrót pancernych odwiedzający staje w długim, skalnym korytarzu. Jedynym źródłem światła są wkute w sufit kryształy, które jarzą się ponurym, bladoniebieskim blaskiem. Źródła ciepła natomiast tu się nie uświadczy żadnego – w praktycznie całym TRASHu panuje chłód.

Przez całą długość korytarza ciągną się umieszczone po bokach szafy pancerne, które mieszczą w sobie kilkaset szuflad, każda opatrzona numerem identyfikacyjnym, tabliczką informacyjną oraz magicznym zamkiem.

Po przejściu tego długiego korytarza dociera się do pierwszego skrzyżowania – i w tym miejscu zaczyna się labirynt. Kompleks jaskiń jest w większej mierze naturalny i system korytarzy nie podąża za żadnym logicznym planem. TRASH pełny jest wijących się tuneli, rozgałęzień i ślepych uliczek.

Wzdłuż tuneli porozmieszczane są komory. Są różnych wielkości i zdolne są pomieścić różne obiekty, a w razie potrzeby są podgrzewane. Różnią się również poziomem zabezpieczeń. Od zwykłych, metalowych krat poprzez pola siłowe, aż po wrota pancerne. Niektóre komory są ukryte, inne chronione są blokującym magię Polem Zerowym. Część komór jest przygotowana nie tylko do ochrony przed dostaniem się do środka, ale również przed wydostaniem się na zewnątrz.

Przez większość czasu, jedynym dźwiękiem rozlegającym się w TRASHu są ciężkie kroki golemów i szum silników Żyro, które patrolują zimne, mroczne korytarze.

Wbrew nazwie TRASH jest gotowy przyjąć, zamknąć, ukryć i zabezpieczyć w sobie znacznie więcej, niż tylko stare pomysły aiwijskich technologów.

---

CORE jest największą salą w Głównym Kompleksie Badawczym i jedynym pomieszczeniem na zerowy poziomie (pracownie są na poziomie minus pierwszym). Oświetlenie w tym miejscu składa się z lewitujących leniwie nieco poniżej sufitu jasnych magicznych kul, które dają jasne światło, do złudzenia przypominające słoneczne. Każdej z nich jest w rzeczywistości mechanizmem typu Żyro, otoczonym świecącą, magiczną powłoką. Zapasowe urządzenia tego typu można skierować także do pracowni, jeżeli potrzeba tam dodatkowego oświetlenia.

Centralne miejsce w sali zajmuje wielka maszyna, pozwalająca na wyświetlanie hologramów. Teoretycznie daje możliwość szczegółowej wizualizację projektów, a w praktyce bywa rzadko wykorzystywana, jako że tworzenie trójwymiarowych wizualizacji to czasochłonne zajęcie. Test systemu hologramu polega na wyświetleniu wielkiej, różowej postaci tańczącego norna.

Przy prawej ścianie znajdują się bardziej konwencjonalne urządzenia wyświetlające, takie jak monochromatyczne asurańskie ekrany, czy też przeznaczone dla zagorzałych tradycjonalistów tablice z kredą. Te ostatnie często bywają pokryte nieczytelnymi i nieuporządkowanymi napisami opatrzonymi gąszczem strzałek i dopisanych do nich równie nieczytelnych komentarzy. Większość lewej ściany jest zajęta przez trzy wielkie wyświetlacze podłączonymi do dość potężnego komputera.

W dalszej części pomieszczenia znajdują się dwie nachodzące na nie mniejsze prostopadłościenne sale ze stołami laboratoryjnymi, zasadniczo dedykowane przeprowadzaniu tych bardziej praktycznych prezentacji. Na samym zaś końcu, naprzeciwko wejścia usytuowane jest przejście do dalszej części Głównego Kompleksu Badawczego, w tym także do TRASHu.